The Blue House: สิงโตน้ำเงินคราม แต่คำรามไม่เป็น
เข็มนาฬิกาอันยาว ชี้ไปที่เลข 6 ณ เวลา 01:30 น. ตามเวลาประเทศไทย เป็นการเดินทางจบ 90 นาที ปิดฉากเรื่องสั้นสยองขวัญของ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ กับ เชลซี
เกมนี้ไม่มีอะไรให้ต้องลุ้น เพราะ ‘เรือใบสีฟ้า’ ขึ้นนำไป 3-0 ตั้งแต่ครึ่งแรก ก่อน ริยาด มาห์เรซ คนดีศรีแอลจีเรีย จะตอกฝาโลง กดจุดโทษเม็ดที่ 4 ถีบ ‘สิงห์บลู’ ตกรอบ เอฟเอ คัพ ไปแบบไม่พลิกความคาดหมายนัก
อย่างไรก็ตาม ไม่มีแฟนบอลคนไหนจินตนาการว่า รูปเกมจะแตกต่างกันราวกับ ‘ร็อดไวเลอร์’ กัดกับ ‘พุดเดิ้ล’ แบบนี้หรอกครับ เพราะศักดิ์ศรีความเป็นทีมระดับ Big 6 ของเกาะอังกฤษมันค้ำคออยู่ อย่างน้อยๆ ต้องเบียดเอาชนะไปแบบหืดจับ ให้ลูกทีมของ เป๊ป กวาร์ดิโอล่า ได้เหงื่อออกที่ปลายก้นกันสักนิดก็ยังดี
ความอัปยศอดสูที่ แกรมห์ พ็อตเตอร์ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงหรือโยนความผิดให้ใครได้ แฟนบอล ‘สิงโตน้ำเงินคราม’ ต่างตะโกนร้องเพลงเชียร์ โธมัส ทูเคิ่ล อดีตนายใหญ่สุดที่รักคนเก่ากันอย่างกึกก้องทั่วสนาม ล่องคล้อยลอยตามด้วยเสียงก่นด่านายใหญ่ชาวอังกฤษอย่างสนุกปาก กลายเป็นโค้ชตัวตลกคนปัจจุบันที่ทุกคนร้องยี้
ไม่รู้ว่าข่าวที่ออกมามีมูลเท็จจริงแค่ไหน แต่จากที่สัมผัสได้ เก้าอี้ของ พ็อตเตอร์ คงไม่น่าอยู่ได้นานตามที่แท็ปลอยด์มันพาดเอาไว้ ความร้อนระอุเหมือนยืนกลางแดดตอนเที่ยงตรง แผดเผาความคิดและความมั่นใจของนักเตะเชลซีไปหมดแล้ว
มีอดีตผู้จัดการทีมหลายรายที่ผมไม่ค่อยชอบในฝีไม้ลายมือเสียเท่าไร ยกตัวอย่างเช่น อัฟราม แกรนท์ ที่เลื่อยขานายเก่า ‘The Special One’ โจเซ่ มูรินโญ่ และ โรแบร์โต้ ดิ มัตเตโอ้ ที่ขออนุญาตเห็นต่างกับแฟนเชลซีหลายท่าน การพาทีมได้แชมป์ในปี 2012 นั้นเป็นเสมือนแรงใจและความทรหดของนักเตะมากกว่าความเข้มข้นในแท็คติคของ ‘ชินจัง’
แต่ผมกลับรู้สึกว่า แกรมห์ พ็อตเตอร์ นี่แย่ที่สุดตั้งแต่ซัพพอร์ต เชลซี มาเลย.
เขียนโดย What The Fluke
The Lite Team.