สโมสรที่ผมเห็นผ่านตามาแต่เล็กแต่น้อย คือ บาร์เซโลน่า ทีมยักษ์ใหญ่ที่ถูกตั้งฉายาเปลี่ยนไปเรื่อยๆตามยุคสมัย ไล่ตั้งแต่เมื่อกว่า 30 ปีก่อน ‘เจ้าบุญทุ่ม’ มักไล่ล่านักเตะชื่อดังค่าตัวแพงอยู่บ่อยๆ อาทิ ดิเอโก้ มาราโดน่า เอย, โรมาริโอ้ เอย และอีกมากมายเป็นกระบุง ทั้งๆที่ไม่ได้มีสปอนเซอร์คาดอกเสียด้วยซ้ำ จึงกลายเป็นชื่อเล่นโดยปริยาย

เปลี่ยนผลัดมาเป็น ‘อาซูลกราน่า’ เพื่อความ International อันนี้ไม่มีอะไรมาก เพราะเป็นคำในภาษาสเปน “Azulgrana” ที่แปลว่า สีน้ำเงินเข้มและสีแดงสด ตามสีเสื้อแข่งก็เท่านั้นครับ

เอาที่เจอจนฝังลึกลงในเซลล์สมอง คงจะเป็น ‘ต่างดาว’ ที่ถูกตั้งขึ้น เพราะความแข็งแกร่งไร้เทียมทานในปี 2009 จากความมหัศจรรย์ของแข้ง ลา มาเซีย นำทัพโดย ลีโอเนล เมสซี่ ซูเปอร์สตาร์ชาวอาร์เจนไตน์ ผู้เปรียบเสมือน ‘มะนาวต่างดุ๊ด’ นั่นเอง

หลังจากประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ยาวนาน พวกเขาก็พบกับช่วงวิกฤตทางการเงินของสโมสรอยู่บ้าง ทำให้มีแฟนบอลน้อยใหญ่แซวว่าเป็น ‘เจ้าบุญโยก’ ชั่วคราว อันนี้ออกแนวขำๆกันมากกว่า เพราะ บาร์เซโลน่า ก็ยังเป็น บาร์เซโลน่า อยู่วันยังค่ำ ความเป็น ‘จักรพรรดิยุโรป’ ที่มิอาจหาที่ใดเทียบเคียง ยกเว้นก็แต่ ‘ราชันชุดขาว’ เรอัล มาดริด คู่รักคู่แค้นตลอดกาลทีมเดียวเท่านั้น

ยอมรับตามตรงเลยครับ ผมไม่คิดว่า ชาบี้ เอร์นานเดช อดีตมิดฟิลด์ที่เก่งที่สุดในโลกในสายตาผม จะสามารถทำทีมในฐานะ ‘หัวเรือใหญ่’ ขึ้นมาต่อกร เรอัล มาดริด ได้ดีขนาดนี้ เชื่อแล้วจริงๆว่า สายเลือด ลา มาเซีย ของพวกเขาแต่ละคนไม่ได้มีดีแค่ฝีเท้า รอยหยักในสมองคงจะแหลมเป็นขนเม่น ถึงได้ดันขึ้นมาเป็นแม่ทัพได้ทุกคน

นับเป็นทีมต้นแบบที่ใครก็อิจฉา ดันเด็กก็เก่ง ดันโค้ชก็ได้ อยู่ยงคงกระพันได้ทุกสภาวะ งั้นผมขอตั้งฉายาใหม่เล่นๆว่า ‘เจ้าบุญรอด’ แล้วกัน.

เขียนโดย What The Fluke 

The Lite Team.