เรื่องนี้ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านสักนิดหนึ่ง เพราะมันไม่มีงานวิจัยทางการศึกษา หรือหลักฐานที่บ่งชี้ความถ่องแท้ในข้อสมมุติฐานนี้ของผม อย่างที่บอกไปข้างต้น มันก็แค่แนวคิดระดับภูธรเชิงบวก หรือเรียกอีกอย่างว่า “กรูเข้าข้างตัวเอง” และอยากนำเสนอให้ลองครุ่นคิดกัน 

คลิปวิดิโอโดยตรงจากสโมสร ทำคอนเทนต์ออกมาน่าสนใจหลายตัว โดยมีพระเอกหน้าตึงคือ มิคายโล่ มูดริค ยืนเท่ตอบคำถามที่ควรจะสนุกสนาน เฮฮา ด้วยน้ำเสียงเครียด ๆ ตามบุคลิกของตน

เกมแรกเป็นการนำภาพสโมสรเก่าของเพื่อนร่วมทีมชุดปัจจุบัน มาให้ทายว่านักเตะคนดังกล่าวคือใคร? และผลปรากฎว่า หมอนี่ทายถูกทุกคน เป็นนัยยะสำคัญว่า เขามีปฏิสัมพันธ์ที่ยอดเยี่ยมไม่เบากับ เดอะ บลูแก๊งค์ หรือแปลเป็นภาษาวัยรุ่นแถบเอเชียตะวันเฉียงใต้ว่า น้องมีสิทธิ์เป็นเด็กขี้เสือกพอสมควร ซึ่งผมชอบนะ ดูสนิทกันดี

กระทั่งมาในเกมที่สอง ก็ทายชื่อเพื่อนเหมือนเดิมนั่นแหละ แค่เปลี่ยนจากสโมสรเก่า เป็นสถานที่ถือกำเนิด เสียงเพลงในหัวผมและภาพพิธีกรใส่แว่นระดับตำนานของประเทศไทยก็ลอยมาเลย

“จะทำได้ไหม? ทำได้หรือเปล่า? จะทำได้ไหม? ทำได้หรือเปล่าาา?” 

คือต้องยอมรับหน่อยว่า แข้งบางราย อาทิ นิโกลาส แจ็คสัน, ราฮีม สเตอร์ลิ่ง หรือ เตรโวห์ ชาโลบาห์ ฯลฯ เหล่านักเตะผิวเข้มผิวสีทั้งหลาย พวกเขามีแนวโน้มที่จะไม่ได้ลืมตาดูโลกมนุษย์ครั้งแรก ในสถานที่ที่ตัวเองลงเล่นในฐานะตัวแทนทีมชาติ เพราะพื้นเดิมส่วนมากมาจากทวีปแอฟริกา

และอดีตแข้งอาร์เซน่อล ที่ย้ายไปแบบ Photoshop เอ้ยไม่ใช่ หยอก ๆ ก็สามารถจิ้มถูกไปมากโข แม้มันจะดูไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องการพัฒนาตัวเองสักเท่าไร แต่ก็แสดงถึงความใกล้ชิดและความใส่ใจที่มีต่อเพื่อนร่วมทีม ถึงแม้จะชอบดึงหน้าแข่งกับ คอเนอร์ กัลลาเกอร์ ตลอดเวลาที่ลงสนามก็ตาม

ก็หวังว่า “ไอ้ความขี้เสือกน่ารัก” แบบนี้จะช่วยให้พวกเอ็งเข้าใจกันมากขึ้นในสนาม และผลิตผลงานอันน่าเชยชมให้พวกพี่ได้เห็นสักทีนะ มองอันดับในตารางทีไร กรูเหนื่อยใจทุกที…!!!

เขียนโดย What The Fluke 

The Lite Team.