1) ปู่เซียนในการรับลูกครอส

แน่นอนในฐานะผู้รักษาประตู เขาสามารถใช้มือได้ในกรอบเขตโทษตนเอง เขาจึงมีบทบาทในการออกมาตัดลูกครอส (Cross) คุณอาจจะคิดว่าผมพูดเล่นนะ แต่เชื่อไหมว่า การตัดลูกครอส จัดเป็นหนึ่งในทักษะที่ยากที่สุดของผู้รักษาประตู บางคนเนี่ยถูกมองว่ามีจุดอ่อนตรงนี้เลยด้วยซ้ำ และ ราย่า รับผิดชอบมันได้อย่างยอดเยี่ยม

2) เป็นเซ็นฮาล์ฟฝั่งซ้าย

เมื่อ escapeSingleQuotไอ้ปืนใหญ่escapeSingleQuot เข้าสู่โหมดเกมรุกเต็มตัว ดาบิด ราย่า จะขยับขึ้นไปเป็นเซ็นเตอร์ฮาล์ฟฝั่งซ้าย (LCB) เพื่อเพิ่มพื้นทีในการเล่นให้กับแข้งกูนเนอร์ส และเขาทำหน้าที่ได้ดีกว่า อารอน แรมส์เดล จึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ อาร์เตต้า เลือกมองต่างจากคนอื่นและดร็อปมือกาวขวัญใจแฟนบอลเป็นตัวสำรอง

3) ตัวฟรีในการเล่นบอลสั้น

ถามว่ามีทีมเล็กทีมไหนบนเกาะอังกฤษ กลัวทีม BIG 6 อยู่บ้างล่ะ? ไม่มีหรอกครับ ทำให้มีหลายเกมที่ อาร์เซน่อล ถูกบีบด้วยเกมเพรสซิ่ง สร้างความลำบากในการขับเคลื่อนบอลไปด้านหน้า (Progressive Pass) และเสี่ยงต่อการถูกฉก (Interception) ไปซัดตุงตาข่ายมากขึ้น พ่อหนุ่มราย่าจะคอยเป็นตัวฟรีในพื้นที่ที่ 1 จาก 5 พื้นที่หลักในสนาม และเหยียบย่ำอยู่บริเวณเขตโทษเพื่อคอยเรียกเหงื่อให้บรรดาตัวรุกคู่แข่ง

4) บอลยาวกับ ไค ฮาแวตซ์

ด้วยส่วนสูงถึง 193 เซ็นติเมตรของเจ้าไก่ ไม่ใช่แค่การป้องกันในเขตโทษ หรือการทำประตูจากลูกเตะมุมเท่านั้นที่เป็นประโยชน์ แต่หากบอลสั้นถูกต่อไปไม่ถึงมิดฟิลด์ชาวเยอรมัน ดาบิด ราย่า จะหาเหลี่ยมที่ใช่ในการวางบอลสวย ๆ ไปเข้าหน้าอกของอดีตแข้งเชลซี เพื่อทำเกมต่อแบบฉับพลัน อีกหนึ่งแท็คติคยอดเยี่ยมที่คนคาดไม่ถึงของ อาร์เตต้า ในการจับ ไค ฮาแวตซ์ มายืนเป็น มิดฟิลด์ตัวกลาง จากอดีตที่เป็นกองหน้าตัวหลอก (False Nine) ในแผนของ โธมัส ทูเคิ่ล

5) การขว้างบอลที่แม่นยำ

คุณสมบัติข้อสุดท้ายที่สื่อถึงความชอบในเกมรุกของโค้ชชาวสเปน คือ เขาเลือกใช้ผู้รักษาประตูที่มีทั้งพลังในการขว้างบอลมือเดียว (Long Throw In) และแม่นยำราวกับกด Copy & Paste แน่นอนว่าการขว้างที่ดีในเกมที่ต้องโฟกัสอยู่ตลอด ความเหนื่อยและความล้ามีผลตรงนี้กับ ดาบิด ราย่า น้อยกว่า อารอน แรมส์เดล