ในฤดูกาลนี้เราจะเห็นแผลตรงนี้ได้ชัดกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาในเรื่องของนักเตะทดแทนในแต่ละตำแหน่ง โดยจุดที่เห็นชัดที่สุดคงไม่พ้นตำแหน่งกองกลางตัวรับที่ โรดรี้ ทำผลงานได้อย่างดีจนตัวสำรองไม่ว่าคนไหนก็ไม่สามารถทดแทนได้ด้วยสถิติแพ้ทั้ง 3 เกมที่เจ้าตัวไม่สามารถลงตัวจริงได้จนทำทีมแกว่งเกือบไม่ได้ลุ้นแชมป์

ตำแหน่งต่อมาที่ใครหลายคนอาจมองข้ามเพราะทีมยังคงยิงประตูได้เยอะอยู่แต่ถ้ามองลงไปในการทำประตูจะรู้ว่า มิติการเข้าทำหายไปอย่างน่าใจหายเมื่อเทียบกับตอนที่ชายคนนี้ได้ลงเล่นในสนามแม้ว่าร่างกายจะไม่สมบูรณ์ก็ตาม นั่นคือตำแหน่งของ เควิน เดอ บรอยน์ แม้ว่าระหว่างที่เจ้าตัวเจ็บ เป๊ป กวาร์ดิโอล่า จะให้ทั้ง ฮูเลี่ยน อัลวาเรซ และ ฟิล โฟเด้น มารับหน้าที่ในตำแหน่งนี้ แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไปได้มากสุดแค่ระดับ 7/10 ของ คิงเคฟ เท่านั้น

จอห์น สโตนส์ คืออีก 1 คนที่เป็นกุญแจแห่งความสำเร็จในฤดูกาลที่ผ่านมา ด้วยตำแหน่งที่เขาเล่น แม้แต่กองหลังวัยเก๋าอย่าง มานูเอล อคานจี ก็ไม่สามารถมาทดแทนได้ เพราะต้องเล่นด้วยความเข้าใจสูงว่าจังหวะไหนต้องไปยืนคู่ โรดรี้ จังหวะไหนต้องลงมาช่วย รูเบน ดิอาส การที่เจ้าตัวได้รับบาดเจ็บเป็นระยะเวลานานในฤดูกาลนี้ก็ส่งผลให้ เป๊ป กวาร์ดิโอล่า ต้องปวดหัวไม่น้อย

สุดท้ายคือตำแหน่งปีกขวา ที่หลังจาก ริยาร์ด มาเรซ โบกมือลาทีมไปก็ดูเหมือนว่าจะต้องใช้ผู้เล่นหลายคนไปเล่นโดยไม่มีใครสามารถยึดตัวจริงไปด้ถาวร การเข้ามาของ เจเรมี่ โดกู ที่คิดว่าจะได้โชว์ฟอร์มที่ดีในปีกขวา แต่กลับมาแสดงความเก่งในปีกซ้ายทับกับ แจ็ค กรีลิซ จน กวาร์ดิโอล่า ต้องให้ แบร์นาโด้ ไปประจำการณ์ชั่วคราว จนกว่าจะมีใครสักคนสามารถแสดงความเก่งในตำแหน่งนั้นได้แบบถาวร

ในฐานะแฟนบอล แมนฯ ซิตี้ ต้องบอกว่าเวลาเจอกูรูหรือแฟนบอลที่ชอบพูดว่า “ แมน ฯ ซิตี้ มีนักเตะทดแทนได้ทุกตำแหน่ง” ผมนี่แทบอยากจะเอามือไปอุดปากและพูดว่าให้ช่วยมานั่งดูทีมเราเตะสัก 3-4 เกม และจะรู้ว่ามันเป็นเพียงเรื่องโกหกเท่านั้น…