ขอบอกก่อนเลยนะครับว่า คอลัมน์นี้ไม่ได้ต้องการจะโจมตีฝั่ง ‘ไก่เดือยทอง’ แต่อย่างไร เพราะไม่ว่าจะเป็นนักเตะ หรือสาวกของทีมจากลอนดอนเหนือทีมนี้ ก็มีสิทธิจะดีใจกับชัยชนะ และคว้าสามแต้มในเกมนั้นอย่างแน่นอน

จังหวะปัญหาทีแรกของเกมนี้กับใบแดงของ เคอร์ติส โจนส์ ผมพยายามเข้าใจได้ว่าเป็นการเปิดปุ่มเข้าไป แต่การที่โดนบอลก่อนแล้วแท้ๆ แต่ยังโดนลงโทษ ก็ดูจะใจร้ายเหลือเกินสำหรับฟุตบอลสมัยใหม่ 

แต่คงไม่มีอะไรน่าเกลียดไปกว่า ลูกยิงของ หลุยส์ ดิอาซ ที่ส่งบอลเข้าสู่ก้นตาข่ายไปอย่างสวยงาม แต่กลับถูกจับเป็นลูกล้ำหน้าแบบชนิดที่คนทั้งโลกเห็น แต่ผู้ตัดสินในสนาม กับห้อง VAR ดันสื่อสารกันผิดพลาด แล้วทางองค์กรผู้ตัดสินก็พูดได้เพียงแค่คำว่า ‘ขอโทษ’ 

บางครั้งหน่วยงานนี้ก็ทำตัวเหมือนอดีตนายกในบางประเทศนะครับ ที่ทำเรื่องส้นเท้าอะไรมา แล้วก็คิดว่าแค่พูดสั้นๆแล้วทุกอย่างจะจบ แต่หารู้ไม่ว่ามันยิ่งสร้างความอัปยศให้กับตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วผมถามตรงๆการที่ประธานคณะกรรมการผู้ตัดสินคือ ฮาเวิร์ด เว็บบ์ มีสาวก ‘หงส์แดง’ คนไหนเชื่อใจหรอครับ? วีรกรรมสมัยที่ยังมีนกหวีดคาปากอยู่นั้นหวานต่อคู่แข่งพวกเราขนาดไหน ทุกคนน่าจะจำกันได้ดี โดยเฉพาะ ไรอัน บาเบิล 

อย่างไรก็ตาม จังหวะเหลืองแดงของ ดิโอโก้ โจต้า คงต้องยอมรับแต่โดยดี เพราะแนวรุกโปรตุเกสรายนี้ เสียท่าไปหน่อย จนทำให้ทีมเหลือผู้เล่นในสนามแค่ 9 คน เกือบครึ่งชั่วโมง

ช่วงเวลานั้นทัพ ‘เรด แมชชีน’ ไม่ต่างอะไรจากเด็กน้อยที่ยืนอยู่ท้ายซอยตัน แล้วโดนรุ่นใหญ่แถวบ้านเข้ามารุมกระทืบ เพื่อจะเอาคะแนนให้ได้

แต่พวกเราก็สู้จนสุดใจขาดดิ้นมากๆ วินาทีที่ โจเอล มาติป สกัดเข้าประตูตัวเอง มันเป็นอะไรที่ชัดเจนแล้วว่าเราจะไม่มีคะแนนกลับ แอนฟิลด์ แต่ความรู้สึกตอนนั้นคือไม่เสียใจเลยแม้แต่นิดเดียว กลับกลายเป็นภาคภูมิใจในทีม ที่พร้อมจะสู้ตายถวายหัว เพื่อตราโลโก้สโมสรลิเวอร์พูล ที่ปักอยู่กลางอก

รีแอคชั่นของทุกฝ่ายหลังจบเกม ทำให้ผมมั่นใจยิ่งกว่าเดิมอีกนะครับว่า พวกเราพร้อมจะลุยเดินหน้าความแต้มแบบสิบล้อเบรคแตก และสู้กับระบบที่อยุติธรรมนอกสนาม เพื่อพิสูจน์ให้โลกได้เห็นว่า ต่อให้จะโดนรังแกแค่ไหน แต่ว่านกตัวนี้จะไม่ตายง่ายๆอย่างแน่นอน

เขียนโดย The Lite Team.